Wyspa władców

W centrum Wielkopolski, ok. 35 km na wschód od Poznania, wzdłuż doliny rzeki Głównej i dalej w kierunku Gniezna, funkcjonował we wczesnym średniowieczu jeden z najważniejszych w Wielkopolsce regionów ziemi Polan. Na terytorium tym, na wyspie (Ostrowie) na jeziorze Lednica w IX/X w. powstał gród, który z czasem, w latach 60-tych X w. , rozbudowany i zaopatrzony w dwa mosty z przyczółkami i konstrukcje chroniące brzeg wyspy, stał się jednym z najważniejszych centrów ówczesnej władzy, wyspową rezydencją rodu Piastów.

W czasach kształtowania się organizacyjnych zrębów monarchii Mieszka I terytorium położone na osi Poznań – Gniezno, z grodem na Ostrowie Lednickim, pełniło ważne z punktu widzenia interesów władcy, funkcje. Zlokalizowana przy głównej lądowej i wodnej drodze wyspa stanowiła siedzibę panującego przeznaczoną do jego czasowych pobytów. Ich śladem jest najlepiej zachowany na naszych ziemiach pałac z tamtego okresu.

Początki chrystianizacji plemion polańskich manifestują się na Lednicy reliktami wolno stojącego kościoła z nekropolą w jego wnętrzu oraz bogatym zespołem zabytków kultu chrześcijańskiego. Z kolei wyjątkowe, bo związane z książęcą kaplicą pałacową baseny przeznaczone do chrztów poświadczają mające tu miejsce rytuały przyjęcia nowej wiary.

Wyspa pełniła również istotne funkcje w militaryzacji dzielnicy centralnej, której śladem jest jeden z większych w Europie Środkowej zbiorów uzbrojenia.

Ideologiczne i materialne cechy Ostrowa Lednickiego w połączeniu ze skalą i inwestycyjnym rozmachem architektonicznych, fortyfikacyjnych, inżynieryjnych budowli, odkryte przez archeologów sakralia i militaria wraz z bogatym zapleczem gospodarczym wyspy czynią to miejsce szczególnie ważnym w państwie pierwszych Piastów.

Instytucja użyczająca eksponatów i koncepcja wystawy:

– Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy.

Dodaj komentarz